Kody kolorów – nazwy kolorów w projektach graficznych

Wyobraź sobie, że dwoje przyjaciół prowadzi rozmowę na temat aranżacji wnętrz. Jedna osoba dzieli się swoimi planami dotyczącymi koloru ścian, płytek, mebli i dodatków. Posługuje się takimi określeniami jak turkusowy czy też kremowy. Rozmówca mniej więcej orientuje się, o jaki odcień chodzi, ale wyobrażenie nigdy nie będzie identyczne dla obu osób.

Takie rozbieżności mogą wkraść się do swobodnej rozmowy na stopie prywatnej, ale absolutnie nie ma dla nich miejsca w profesjonalnych realiach. Właśnie z tego względu powstał szereg sposobów pozwalających na klasyfikację barw. Dzięki temu graficy i przedstawiciele pokrewnych profesji mogą zachować maksymalną precyzję. Przekonaj się, jakie są kolory w ramach różnych systemów.

Spis Treści

  1. Co to jest kod kolorów?
  2. Kolory – kody i ich praktyczne znaczenie
  3. Kody kolorów RGB
  4. Kolory HEX
  5. Kolory – nazwy CMYK

Co to jest kod kolorów?

Kod koloru to sposób reprezentacji danego odcieniu za pomocą ciągu cyfr lub liter. Jest to powszechnie stosowany sposób określania barw, m.in. przy tworzeniu stron internetowych, projektowaniu graficznym oraz w innych dziedzinach, gdzie dokładność ma fundamentalne znaczenie. Wśród najpopularniejszych systemów kodowania znajdują się:

Ważne jest, aby wiedzieć, w jakim systemie kolorów określany jest kod koloru, aby uniknąć błędów i zachować spójność kolorystyczną w projektach.

RGB (Red, Green, Blue)

CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Key)

HEX (Hexadecimal)

Kolory – kody i ich praktyczne znaczenie

Kody kolorów służą głównie utrzymaniu precyzyjnego przekazu i usprawnianiu komunikacji. W praktyce pozwalają one na rozwianie ewentualnych wątpliwości. Przekonaj się, w jakich obszarach kody kolorów są najczęściej stosowane.

    1.   Przy projektowaniu stron internetowych i aplikacji kolory html służą do projektowania interfejsu użytkownika. W ten można ułatwić rozpoznanie i zrozumienie hierarchii zamieszczonych treści.
    2.   Osoby zajmujące się marketingiem wybierają kody kolorów do budowania wizerunku promowanych marek. Przy pomocy unikatowych kompozycji można wyróżnić się na tle konkurencji.
    3.   Grafika i druk wymaga użycia kodów kolorów. Są one wykorzystywane na etapie przygotowania projektu w programie graficznym, a także przy późniejszej realizacji. Ujednolicona nomenklatura pozwala na zachowanie spójności.
    4.   Przedstawiciele branży medycznej i farmaceutycznej używają kodów kolorów w celu oznaczenia różnych rodzajów próbek laboratoryjnych i opakowań leków.
    5.   Kody kolorów są obecne również w przemyśle. Przydają się tam do identyfikacji przewodów i kabli elektrycznych, a także do oznaczania rur i innych elementów instalacji.
    6.   Kody kolorów okazują się też przydatne z perspektywy znakowania i bezpieczeństwa. W tym obszarze są wykorzystywane do produkcji znaków drogowych, oznaczeń na placach budowy, a także do identyfikacji gaśnic i podobnego wyposażenia.
    7. Kodów kolorów nie brakuje również nauce. W dużym stopniu występuje w badaniach obejmujących nauki przyrodnicze. Służą tam do oznaczania gatunków roślin, zwierząt, a ponadto przydają się przy identyfikacji próbek laboratoryjnych.

    Kody kolorów RGB

    Klasyfikacja RGB opiera się na trzech elementach składowych: czerwonym (Red), zielonym (Green) i niebieskim (Blue). W zależności od wartości tych komponentów, można uzyskać szeroki zakres kolorów, które dzielą się na trzy następujące kategorie.

      Kolory podstawowe

      Do tej grupy zalicza się czerwień, zieleń i niebieski. Te kolory nie powstają w wyniku zmieszania innych barw. Są one wyjściowymi składowymi, przy pomocy których otrzymuje się inne odcienie kolorów. Przykłady:

        • Czerwień: RGB 255, 0, 0 (maksymalna wartość w składowej Red, pozostałe na 0)
        • Zielony: RGB 0, 255, 0 (maksymalna wartość w składowej Green, pozostałe na 0)
        • Niebieski: RGB 0, 0, 255 (maksymalna wartość w składowej Blue, pozostałe na 0)

      Kolory pochodne

      W tej kategorii uwzględnione są odcienie, które powstają w wyniku zmieszania dwóch lub trzech barw podstawowych. Stanowią one czynnik pośredni pomiędzy kolorem podstawowym a mieszanym. Przykłady:

        • Żółty: RGB 255, 255, 0 (mieszanka czerwieni i zieleni)
        • Cyjan: RGB 0, 255, 255 (mieszanka zieleni i niebieskiego)
        • Magenta: RGB 255, 0, 255 (mieszanka czerwieni i niebieskiego)

      Kolory mieszane

      W tym segmencie sklasyfikowane są odcienie, które powstają poprzez wymieszanie dwóch lub trzech kolorów pochodnych lub podstawowych. Są zatem bardziej złożone niż tonacje uwzględnione w dwóch wcześniejszych grupach. Dzięki temu możliwy jest jeszcze szerszy dobór kolorów. Przykłady:

        • Pomarańczowy: RGB 255, 165, 0 (mieszanka czerwieni i żółtego)
        • Fioletowy: RGB 128, 0, 128 (mieszanka czerwieni i niebieskiego)
        • Jasnobrązowy: RGB 218, 165, 32 (mieszanka czerwieni, zieleni i żółtego)

      Warto wspomnieć, że kolory w RGB można uzyskać na wiele sposobów. Ich dokładne odcienie i nasycenie zależą od proporcji składowych kolorów.

      Kolory HEX

      W tym przypadku tabela kolorów opiera się na czterech podstawowych komponentach: cyjanie (Cyan), magencie (Magenta), żółci (Yellow) oraz kolorze czarnym (Key). W klasycznym ujęciu ten model został stworzony z myślą o druku, gdzie poszczególne barwy były nakładane jedna na drugą. Wraz z upływem czasu system zdobył jednak szersze zastosowanie. Obecnie jest stosunkowo często wykorzystywany w projektowaniu graficznym.

      Klasyfikacja CMYK różni się od RGB tym, że barwy są reprezentowane przez wartości procentowe ilości użytego atramentu dla każdej ze składowych. Element K (Key) odpowiada za czernienie koloru i zazwyczaj jest używana zamiast składowej B (Blue) w systemie RGB. Warto zwrócić uwagę na ograniczenia wynikające z używania formuły CMYK. Pomimo pozornie rozległego zakresu opcji, niemożliwa jest do uzyskania pełna gama kolorów widzialnych dla oka.

      Przykłady barw systemie CMYK:

        • Czerwień: 0%, 100%, 100%, 0%
        • Zieleń: 100%, 0%, 100%, 0%
        • Niebieski: 100%, 100%, 0%, 0%
        • Biel: 0%, 0%, 0%, 0%
        • Czerń: 0%, 0%, 0%, 100%
        • Żółć: 0%, 0%, 100%, 0%
        • Cyjan: 100%, 0%, 0%, 0%
        • Magenta: 0%, 100%, 0%, 0%

      Warto zauważyć, że odcienie kolorów w systemie CMYK mogą się różnić od ich odpowiedników w modelu RGB czy HEX. Za przykład może posłużyć czerwień, która w przypadku CMYK jest ciemniejsza i bardziej stonowana niż w klasyfikacji RGB.

        Kolory – nazwy CMYK

        W tym przypadku tabela kolorów opiera się na czterech podstawowych komponentach: cyjanie (Cyan), magencie (Magenta), żółci (Yellow) oraz kolorze czarnym (Key). W klasycznym ujęciu ten model został stworzony z myślą o druku, gdzie poszczególne barwy były nakładane jedna na drugą. Wraz z upływem czasu system zdobył jednak szersze zastosowanie. Obecnie jest stosunkowo często wykorzystywany w projektowaniu graficznym.

        Klasyfikacja CMYK różni się od RGB tym, że barwy są reprezentowane przez wartości procentowe ilości użytego atramentu dla każdej ze składowych. Element K (Key) odpowiada za czernienie koloru i zazwyczaj jest używana zamiast składowej B (Blue) w systemie RGB. Warto zwrócić uwagę na ograniczenia wynikające z używania formuły CMYK. Pomimo pozornie rozległego zakresu opcji, niemożliwa jest do uzyskania pełna gama kolorów widzialnych dla oka.

        Przykłady barw systemie CMYK:

          • Czerwień: 0%, 100%, 100%, 0%
          • Zieleń: 100%, 0%, 100%, 0%
          • Niebieski: 100%, 100%, 0%, 0%
          • Biel: 0%, 0%, 0%, 0%
          • Czerń: 0%, 0%, 0%, 100%
          • Żółć: 0%, 0%, 100%, 0%
          • Cyjan: 100%, 0%, 0%, 0%
          • Magenta: 0%, 100%, 0%, 0%

        Warto zauważyć, że odcienie kolorów w systemie CMYK mogą się różnić od ich odpowiedników w modelu RGB czy HEX. Za przykład może posłużyć czerwień, która w przypadku CMYK jest ciemniejsza i bardziej stonowana niż w klasyfikacji RGB.

          Przeczytaj Także